Huizen een maat(je) te groot voor Almkerk (incl. foto’s)

Almkerk

Kleintjes bestaan hier niet, alleen ploegen die wat laag staan. Almkerk is daar een voorbeeld van: een reeks verrassende uitslagen met slechts een drietal uitschieters waarin de Almkerkers vijf goals om de oren kregen, maar toch ook een gelijkspel tegen Zuidvogels – het bezorgde ons daarmee de eerste periode ­– en ook een uitermate moeizame 2 – 3 toen de mannen van Klein daar in Almkerk op bezoek kwamen. En toch op de voorlaatste plek met de meest gepasseerde defensie uit de competitie…
Desalniettemin dus toch geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Daarbij begint het nu toch echt stalen zenuwen te vergen om die race naar de titel vol te houden. Nog acht overwinningen en we zijn kampioen, één uitglijer en we vissen naast het net… Dat geldt dat voor onze buur-concurrenten ook natuurlijk, maar ik heb op de een of andere manier toch het gevoel dat die wat makkelijker een wedstrijd ‘op slot gooien’ waar Huizen zich de laatste weken wat vaak naar mijn smaak vanuit een onnodige achterstand eerst maar eens moest zien terug te knokken. Coach Klein was na de wedstrijd tegen GRC stellig in zijn bewering dat die vroege achterstand er zo snel mogelijk uit moest en vandaag dus een prima mogelijkheid om die woorden kracht bij te zetten.
Wat daarbij zeker kan helpen is dat Joshua Lo-Asioe weer van de partij is na zijn blessure en dat is zonder verder iemand tekort te willen doen sowieso een opsteker.
Het is een heerlijk voetbalweertje: zonnig, maar gekoeld door een fris, wat vlagerig briesje.
Onze pupilstertjes van de week hebben er zin in en nadat ze dapper mee hebben gedaan met de warming-up mogen ze van arbiter Niels Felix in gezwinde spoed op doelman Luc van Dongen af en scoren onberispelijk.

Duidelijk

Ook vandaag is de rolverdeling weer duidelijk: Huizen valt aan en de Almkerkers houden tegen. Een eenzame spits wordt op avontuur gestuurd en de rest wacht op eigen helft op de dingen die komen gaan. Het is een begrijpelijke aanpak van coach Ad van Seeters voor de nummer voorlaatst tegen de koploper op doelsaldo. Van Seeters hoopt natuurlijk straks toch met minimaal een puntje hier zonder al te grote kleerscheuren weer de bus in te kunnen stappen. Geen onzinnige aanpak, dus: niemand verwacht een fris en vrolijk aanvallend Almkerk hier op de Wolfskamer.
Toch is het eerste wapenfeit voor onze gasten: Quinton Eugenia probeert het maar eens zo ongeveer vanaf de middenlijn als hij ziet dat doelman Hensen zijn doel wat ver achter zich heeft gelaten. Zijn kompas laat hem echter in de steek en de bal mist daardoor de richting die noodzakelijk is voor een treffer.
Verder is het Huizen dat de klok slaat, het combineert naar hartenlust en aangezien men op de eigen helft geen enkele tegenstand ondervindt gaat dat soepeltjes over in aanvallen die echter vooralsnog geen serieus werk voor doelman Van Dongen inhouden. Behoudens dan een kopballetje van Theo Visser uit een voorzet van de weer als vanouds opstomende Sergae Kogeldans, dat moeiteloos door de Almkerker doelman wordt weggevangen.
In de zesde minuut mag Huizen een vrije trap nemen en deze keer zet Anouar Aktaou zich achter de bal. De afstand is wat fors, maar z’n traptechniek geeft Anouar voldoende zelfvertrouwen om het toch te proberen. De bal scheert helaas rakelings langs de verkeerde kant van de paal! Huizen rammelt aan de Almkerker poort!

Voorsprong

De minuten laten zich nog niet in dubbele cijfers weergeven als Huizen dan toch op voorsprong komt: een spijtende dieptepass van Jeroen Lamme zeilt over de defensielijn heen en daarachter duikt de sprintende Theo Visser op die zich niet bedenkt en de bal keuring met de buitenkant van de rechterschoen volleert. Met een keurige boog vindt hij de verre hoek achter de verbouwereerde doelman Van Dongen en Huizen heeft de 1 – 0 voorsprong waar het vanaf het beginsignaal naar op zoek was. Een wereldgoal waarvan ieder voetbalhart sneller gaat kloppen: hiervoor koop je je kaartje, hiervoor neem je plaats op een koude winderige tribune, hiervoor laat je huis en haard in de steek om dit te mogen meemaken. Heerlijk!
Een voorsprong die Huizen maar zo uit had kunnen bouwen als vrouwe Fortuna haar een beetje gunstiger gezind zou zijn geweest op het moment dat Timo Vos zijn kopbal naar de uiterste hoek stuurde op alweer een perfecte voorzet van Sergae Kogeldans. De bal gáát naar die uiterste hoek, maar ketst dan tegen de binnenkant van de paal en van daar weer zo in handen van de Almkerker goalie, die dit presentje dankbaar in ontvangst neemt.
Ook een fraaie combinatie tussen Visser en Lo-Asioe en weer Visser resulteert in een schuiver waarover de doelman zich nog weet te ontfermen.

Marge

De aanvallen van Almkerk zijn echter toch niet helemaal van gevaar ontbloot. Ineens is daar een snelle counter en de noodrem moet even gehanteerd worden bij Huizen achterin. De vrije trap wordt door Dylan den Exter voor gebracht. Sharog Susani kopt de bal terug en dan is daar ineens Eugenia die de bal in één keer voorlangs volleert.
Inmiddels zijn we een half uur onderweg en zien we een oppermachtig Huizen dat echter nog maar steeds op die schamele marge van één doelpuntje staat en waardoor Almkerk nog steeds in een stuntje mag geloven.
Toon van Drunen pikt de bal dan op uit een scrimmage op het middenveld en gaat op zoek naar de achterlijn voor een voorzet. Susani komt goed in, maar zijn inzet vormt geen enkel probleem voor Jaime Hensen. Het toont echter wel aan dat een ongelukkige tegentreffer nog steeds in de lucht hangt.
En dus blijft Huizen op zoek naar de tweede treffer die lucht moet brengen en ons voor een slippertje met ernstige gevolgen moet behoeden. Lo-Asioe vliegt rakelings aan een voorzet voorbij als Aktaou en Visser iets artistieks bedenken bij een corner. En opnieuw Lo-Asioe, die deze keer wat al te nadrukkelijk steun zoekt bij een Almkerker op opnieuw een voorzet van de bedrijvig oprukkende Kogeldans. Doelman Van Dongen grabbelt en Joshua schuift de bal binnen, maar de actie kon geen genade vinden in de ogen van arbiter Felix, die in mijn ogen bezig is aan een perfecte wedstrijd. Met kordate gebaren maakte hij al vroeg in de wedstrijd aanvoerder Stalenhoef duidelijk niet gediend te zijn van ‘gemekker’ en trok daarmee meteen een streep: ‘Tot hier en niet verder!’
De rust nadert met rasse schreden. De marge is nog steeds minimaal als de bal uitgaat voor een blessurebehandeling. De bal gaat keurig terug naar doelman Van Dongen, die zonder een Huizer in de buurt alles met die bal had kunnen doen, maar niet hem zo in de voeten schuiven van Timo Vos! Geen verdediger in de buurt, dus wat Van Dongen nou van plan was? Een typisch gevalletje ‘Keepertje, keepertje…’ Bijna ‘geschrokken’ van deze onverwachte mogelijkheid stuit Vos in eerste instantie nog op de doelman die wanhopig zijn blunder tracht te corrigeren. Maar als de bal dan toch los komt te liggen is Vos er als de kippen bij om de bal in het verlaten doel te schuiven, de ongelukkige doelman ontredderd achterlatend.

Rust

Tristen Kroeze heeft in een fel duel een bloedneus opgelopen en moet even verzorgd worden op slag van rust. Arbiter Felix staat er op dat Kroeze een schoon shirt aantrekt en dat kan dan in de rust geregeld worden. Tot die tijd moet Huizen even met tien man aan de slag en dan kruipt Almkerk even wat uit haar schulp. Verder dan een weggevangen voorzet van Eugenia komt het echter niet en Huizen kan dus gaan rusten met een welverdiende 2 – 0 voorsprong. Een oppermachtig Huizen had dus toch wat hulp nodig om tot die min of meer veilige marge te komen. Want ondanks dat het vrijwel continue in de aanval was geweest zal Van Dongen het zweet niet echt door de bilnaad hebben voelen druipen. Een massale en compacte verdedigingslinie zoals Almkerk die optrekt voor de eigen goal is nou eenmaal lastig te slechten. En de Huizer kansen regen zich dan ook niet echt aaneen.
Het is zaak ons niet in slaap te laten sussen door het gemak waarmee het Huizen toegestaan wordt op eigen helft op te bouwen en de aanvallen op te zetten.
Inmiddels bereiken ons berichten dat onze buren in De Bilt op 1 – 1 staan. Aangezien men daar een uur eerder is begonnen, is dat een zonder meer hoopvolle stand! Heeft De Bilt dan en aangename verrassing voor ons in petto?
Eerst maar eens afrekenen met Almkerk…

Ja hoor…

Coach Ad van Seeters heeft in de rust ingegrepen en heeft spits Jonathan van Eerd binnen de lijnen gebracht ten koste van Sharog Susani. Almkerk probeert nadrukkelijk wat meer van de eigen helft af te komen om hier alsnog een puntje uit het vuur te kunnen slepen.
Steven Molenschot gaat dan neer op de rand van ons strafschopgebied. Arbiter Felix legt de bal een metertje buiten dat beruchte gebied en nerveus wordt er een muurtje geformeerd. De bal wordt fraai ingekruld en we houden ons hart vast als de bal gevaarlijk richting rechterpaal vliegt. Dan is daar gelukkig Jaime Hensen die als een snoek naar de hoek spat en de bal naar veiliger oorden duwt. Een hele lastige redding die er wellicht wat onbeholpen uitzag, maar die wel voor de volle honderd procent effectief was.
Een fraaie combinatie waarbij Van den Bosch, Timo Vos en Tristen Kroeze betrokken zijn. Oog in oog met doelman Van Dongen blijft deze laatste koel en weet erger voor de Almkerkers te voorkomen. Ook de rebound van Theo Visser wordt in een woud van Almkerkers gesmoord.
Met exact een uur op de klok vliegt daar dan ineens een diepe bal zomaar gunstig voor de voeten van invaller Jonathan van Eerd en met een bijna vergelijkbare beweging als waarmee Visser de openingsgoal maakte is het nu Van Eerd die de bal achter de uitkomende Hensen stuurt en de marge weer terugbrengt naar één! Het zal toch niet?

Coaching

Voor aanvang van de wedstrijd trof ik in de bestuurskamer coach Ad van Seeters. Als ik hem vertel dat ik de wedstrijdverslagen voor mijn rekening neem bij Huizen, grapt hij dat ie geen negatieve opmerkingen over hemzelf wil lezen. Nou, hij kan gerust zijn: hij hoeft die rit naar Huizen niet te maken om bij mij verhaal te halen. Van Seeters deed er álles aan om zijn ploeg naar een punt te schreeuwen. Het leidde tot de nodige hilariteit op de tribune aangezien het Brabants van Van Seeters’ aanwijzingen voor onze Westerse oren bij tijd en wijle onnavolgbaar was. ‘Daar mag wel ondertiteling bij!’ grapte iemand naast me.
Onvermoeibaar en fanatiek bleef Van Seeters zijn ploeg aansporen. Maar een coach kan ook geen ijzer met handen breken, ondanks de behoudende tactiek die Van Seeters voor zijn ploeg had uitgestippeld, probeerde zijn ploeg wél tot iets van voetbal te komen in hun counters. ‘Hier zat tenminste een idee achter!’ zou Arnold Klein na afloop opmerken. Maar welke tactiek je ook uitstippelt als coach, alles staat of valt bij het vermogen om de bal met enige regelmaat binnen de eigen ploeg te houden. En dat wilde dus lang niet altijd vlotten bij de Almkerkers.

Marge weer twee

En dus bleef Huizen aandringen richting Van Dongen, op zoek naar die ‘veilige’ marge van minimaal twee doelpunten. En drie minuten na de aansluitingstreffer is dat al weer het geval: de onvermoeibaar opstomende Sergae Kogeldans laat opnieuw een prachtige voorzet los die bij de tweede paal door Theo Visser op het hoofd wordt genomen. Van Dongen ­– zeker een meter of twee lang – kan springen wat hij wil, maar met een fraaie boog zeilt de bal over hem heen en valt bij de andere paal keurig in het zijnet! 3 – 1 en daarmee lijkt het verzet van de dappere Almkerkers wel gebroken…
Huizen dendert door, op zoek naar méér. Vanuit De Bilt bereikt ons het teleurstellende nieuws dat Zuidvogels op de valreep de 1 – 2 heeft laten aantekenen via Tim Horsmeier. Het is dus zaak deze wedstrijd verder zonder kleerscheuren door te komen. De veerkracht van Almkerk in de heenwedstrijd staat ons nog goed voor de geest, dus van verslapping mag geen sprake zijn.
Na een soepel lopende combinatie wordt Frank van den Bosch met de rug naar doelman Van Dongen aangespeeld. Een ‘hakje’ had zeker een kansrijke optie geweest, maar Frank kiest ervoor om te draaien. Dan is die immense doelman ineens wel héél dichtbij! Haastig probeert Frank de bal alsnog langs de doelman te werken, maar daarvoor is de doelman te groot en te sterk en de kans gaat jammerlijk verloren.

Wissels

Arbiter Felix had de zaak goed in de hand, floot waar nodig, maar liet ook mannelijk voetbal toe. Dan is daar een ferme charge van Remy Roodenburg op de weer als van ouds buffelende Joshua Lo-Asioe. En dan is het geel van Felix toch echt een noodzakelijk signaal dat hier een grens getrokken wordt.
Anouar Aktaou is dan wat overmoedig en zet zijn solo wat te nadrukkelijk door tot diep in het middenveld. Daar lijdt hij balverlies en vormt daarmee de opmaat voor een tegenaanval. Gelukkig is daar dan die andere steunpilaar Jeroen Lamme die de aanval onverbiddelijk een halt toe weet te roepen met en fraaie sliding. Eén voor allen, allen voor één!
Van Seeters brengt dan een dubbele wissel. De dood of de gladiolen, zeg maar. Areano van Seeters (de zoon van?) komt voor de met geel op zak lopende Roodenburg en Dawit Lugman lost Thomas Blankers af.
Bij Huizen verschijnen Tim Boterenbrood, Remco Helms en Felitciano Zschusschen aan de zijlijn om de plekken in te nemen van respectievelijk Anouar Aktaou, Tristen Kroeze en Timo Vos die onder een dankbaar applaus hun plek afstonden.
Met nog een klein kwartier te gaan breekt Frank van den Bosch opnieuw fraai door de Almkerker defensie als verdediger Toon van Drunen de diagonale pass verkeerd inschat en mis-timet. Opnieuw staat Frank oog in oog met doelman Van Dongen en opnieuw blijkt de doelman een onpasseerbaar struikelblok voor onze jonge middenvelder: met de benen pareert Van Dongen de inzet. Opnieuw een goede kans waarin Huizen gewoon niet scherp genoeg acteert. Dit soort ballen zullen echt vaker verzilverd moeten worden mocht Huizen zich de hoofdklasse in weten te voetballen.
Ook de vrije trap die Visser even later mocht nemen als diezelfde Van den Bosch neergelegd wordt in een combinatie met Hidde van der Veldt, zou het verschil niet maken: opnieuw is de bal een té makkelijke prooi voor de Almkerker doelman. Ook een volgende vrije trap die Visser zou nemen was weer een trainingsballetje voor Luc van Dongen. Langs de muur is één, maar nu die keeper dus nog!

Slotfase

De wedstrijd is eigenlijk wel gelopen. Wat ook gelopen is, is de wedstrijd in De Bilt! In de 93^e minuut maakte Horsmeier dus de 1 – 2 waarmee Zuidvogels opnieuw voor een benauwde ontsnapping leek te gaan zorgen. Wie schetst echter onze verbijstering als we lezen dat Sander van den Berg in de 96^e (!!) minuut alsnog de gelijkmaker voor De Bilt op het formulier had weten te zetten!
Bij Huizen komen Laurens Kooij en Delano Paskald nog binnen de lijnen om met verse krachten verdere averij te voorkomen. Sergae Kogeldans en Frank van den Bosch worden bedankt voor de bewezen diensten en we mogen het rustig publiekswissels noemen!
Wat zeker nog het vermelden waard is, zijn de geweldige rushes waarmee Tim Boterenbrood het publiek in deze slotfase nog op de banken kreeg. ‘Boter’ had er zichtbaar zin in en soleerde dat het een lieve lust was. Sterk als een beer slalomde hij onstuitbaar langs Almkerkers alsof het paspoppen waren die daar voor een training neergezet waren. Een beetje onbezonnen, maar als je er gewoon mee weg weet te komen… Ach…
Doelman Van Dongen probeert dan een voorzet te onderscheppen en dat lukt maar half. Kooij schrikt van deze onverwachte kans en lepelt de bal bij de tweede paal van dichtbij over de goal.
Boterenbrood gaat weer onstuitbaar voorwaarts. Zijn pass bereikt Felitciano Zschusschen die de doelman van grote afstand probeert te verschalken met een loeiende pegel. De kansloze doelman ziet tot zijn opluchting de bal bijna letterlijk uiteenspatten op de lat. Je hebt ballen op de lat en ballen op de lat. Maar dit was er een! Zo een met zo’n heerlijk zingend, zinderend geluid. Geen goal helaas, maar een tien qua amusementswaarde!
Steven Molenschot komt in die slotfase nog een schoenmaatje tekort om iets uit te kunnen richten met een crossbal en na een onzekerheidje van Van Dongen jaagt Dennis Lamme de bal nog maar eens in dat woud van benen. En dan blaast arbiter Felix de driepunter dan toch definitief de boeken in. Huizen twee puntjes los van Zuidvogels. Ook die marge is broos, maar hij is er…

Arnold Klein

“Waar ben je blijer mee: de eigen 3 –1 of de 2 – 2 van Zuidvogels?”
“Tja, je moet allereerst natuurlijk naar jezelf kijken,” klinkt het bedachtzaam op mijn wat provocerende vraag. “Wij moesten hoe dan ook gewoon winnen en dat hebben we gedaan. Ik hoorde op een gegeven moment dat het 1 – 2 voor Zuidvogels was geworden. Normaal hoor ik eigenlijk nooit wat tijdens de wedstrijd, maar vandaag hoorde ik dat het in extremis nog 2 – 2 was geworden! Dat is natuurlijk mooi voor ons en komen we twee punten los, maar aan de andere kant betekent het uiteindelijk nog verder niks want er zijn nog zeven speelronden te gaan en zoals ik eerder dit seizoen al stelde: we gaan allemaal nog punten laten liggen. Maar nogmaals: dat zegt in deze fase nog helemaal niks!”
“Het lijkt me ook moeilijk om die concentratie goed vast te houden, zeker nu je iets van opluchting krijgt dat er ‘afstand’ is genomen…”
“Ja, dat zie je ook vandaag weer: we hebben zonder meer leuk gevoetbald, maar wel zonder de tegenstander echt ‘pijn’ te doen. We komen door een fantastische goal op een voorsprong en daarna hebben we een fiks veldoverwicht, maar toch kwamen daar maar enkele kleine kansjes uit en wordt de 2 – 0 je eigenlijk gewoon in de schoot geworpen door die keeper. Ook na rust zetten we die lijn voort en vind ik dat we te weinig dreiging naar voren hebben getoond en teveel het veldspel als een soort positiespelletje hebben gedaan. Dan krijgen we een kans op de 3 – 0 en uit de tegenaanval maken zij meteen de 2 – 1!
Ook daarna kregen we nog meer dan voldoende kansen om de score verder op te laten lopen maar die laten we dan ook weer onbenut. Het veldspel tot een meter of twintig voor de goal van Almkerk was gewoon goed, maar in de zestien ontbrak het aan scherpte. We wisten van tevoren dat we tegen een gesloten defensie zouden komen te spelen en het is dan aan ons de taak om daar doorheen te komen.
Het ontbrak aan de finesses: een speler die er net niet achter zit, de eindpass die maar niet aankwam bij een goede loopactie en ga zo maar door. Ik ben wel heel tevreden over de hoeveelheid arbeid die het team heeft verricht, goed druk gezet, agressief willen spelen, alleen het laatste zetje ontbrak te vaak naar mijn smaak…
Dat compacte verdedigen van de tegenstander was vorige week tegen GRC’14  exact hetzelfde. Als je dan kijkt hoe we het vandaag deden, dan was dat wel al weer een heel stuk beter dan in Giessen. We hebben het uitgebreid gehad over dat eerst achter komen en dat hebben we vandaag dus prima voorkomen, al hebben we de tegenstander naar mijn smaak te weinig echt ‘stuk gespeeld’. Almkerk is ondanks de lage positie op de ranglijst geen verkeerde ploeg: ze hebben van Sliedrecht gewonnen, kijk hoe ze daar in Almkerk tegen ons al waren, hoe ze het Zuidvogels heel moeilijk hebben gemaakt, ze kwamen bij LRC van een 2 – 0 achterstand terug naar een 2 – 3, dus we moeten nou ook niet denken dat Almkerk een slechte ploeg is! Je moét er als koploper zijnde gewoon van winnen, maar als je kijkt welke stappen Almkerk gemaakt heeft, dan vind ik dat ook zeker een compliment waard!”

Frank van den Bosch

“Daar wil ik het toch wel even over hebben,” plaag ik onze jonge terriër na afloop als eerst Oma de nodige aandacht heeft gekregen. “Oma was de eerste helft een beetje nijdig op de rest van Huizen, omdat ze vond dat je er voor spek en bonen bij  liep en te weinig in het spel betrokken werd naar haar smaak. De tweede helft draaide dat gelukkig helemaal bij!”
“Haha, ja! Ja, die rechtsback die bleef maar meegaan met mij waardoor ik weinig de bal kreeg en daardoor niet lekker in mijn spel kwam. Ik verspeelde ook nog een paar ballen en dat gaat dan een beetje tegen je werken. De tweede helft heb ik dat voor mijn gevoel wel beter opgepakt.”
“De tweede helft ontpopte je je tot een van de smaakmakers. Wat was er dan zo anders in die tweede helft?”
“Ik bleef wat meer op de lijn lopen en ging wat meer op zoek naar Sergae Kogeldans. Als die back dan bij me blijft dan maak ik ruimte voor Sergae. Sebastian van Kammen zei ook tegen me: ‘Ga lekker simpel spelen en op het goede moment als je ruimte hebt, dan moet je het doen…”
“Dan kom je dus twee keer alleen voor de keeper en gaat er toch geen in…”
“Helaas was ik in de laatste fase niet scherp genoeg. Daar werk ik wel aan, probeer na de training nog wel even een paar ballen extra te schieten want die laatste fase moet echt beter! Het is ook een kwestie van meer de kalmte bewaren op die momenten. Misschien heb ik daar de ervaring nog niet helemaal voor en dat ik daar wellicht meer op moet trainen, dus ik hoop dat ik er die laatste wedstrijden nog wel een paar in weet te leggen!”

Sergae Kogeldans

Niet alleen Theo Visser met zijn twee puntgave treffers plus goede wedstrijd kwam voor de titel Man-Of-The-Match in aanmerking. Onze onstuimig oprukkende linksback maakte vandaag ook zeker aanspraak op die titel.
“Het was een leuke wedstrijd,” glundert hij als ik hem voorleg dat het een ABC’tje was vandaag. “Zeker ook omdat we heel veel in balbezit waren en dan veel konden doen. We zagen vandaag ook veel oefeningen die we op de training doen terug in de aanvallen die we op wisten te zetten. We krijgen het echt lekker in de koppies!
De tweede helft kwam ik inderdaad wat minder uit de verf. Ik ken mijn kwaliteiten en de samenwerking met Frank van den Bosch is ook heel goed – we weten van elkaar wat we van elkaar kunnen verwachten…”
“Alleen qua kopkracht hebben we aan die linkerkant niet zo heel veel in de melk te brokkelen…”
“Haha, nee, dat klopt, maar gelukkig lossen we dat op doordat onze middenvelders heel veel kopkracht brengen. Met Joshua Lo-Asioe of Dennis Lamme hebben we goede koppers lopen die ons gewoon bijspringen…”
“Twee punten los van Zuidvogels. Nog zeven rondes te gaan. Hoe houden jullie elkaar scherp? Hoe waken jullie voor verslapping?”
“Ik denk dat die concentratie heel erg belangrijk is en dat we proberen elke wedstrijd het maximale uit onszelf te halen. Doen wat de trainer van ons vraagt, dan zal je zien dat het gewoon goed loopt! Dat kost ons zeker inspanning, maar dat hoort bij voetbal. Als je dat goed wilt spelen dan heeft dat altijd te maken met strijd en passie. En dat moet je elke wedstrijd gewoon zien op te brengen! De voetballende kwaliteiten hebben we wel en als we die strijd en passie steeds weten op te brengen, dan pakken we gewoon de titel. Nee, ik denk in ieder geval niet dat we ‘er al zijn’ met die twee punten en ik probeer mijn teamgenoten daar ook van te doordringen dat we daar zeker voor moeten waken en dat we er nog lang niet zijn! Het voelt wel effe lekker dat we nu ‘los’ staan, maar er volgen gewoon nog zeven finales!”

Tim Boterenbrood

Zijn rushes brachten het publiek in de slotfase nog even op de banken. De gretigheid spatte er vanaf.
“Wat dacht je: ik mag er maar zó kort in, nou hou ik die bal bij me ook!?”
“Haha! Ja, ik was blij dat ik er in kwam, natuurlijk, en met dit prachtige weer wil je gewoon lekker voetballen! Dus toen ik de ruimte voor die acties kreeg had ik zoiets van ‘waarom niet?’
Het invallen ging lekker. De eerste bal die ik kreeg raakte ik meteen goed en dan kom je vanzelf wel een beetje in zo’n wedstrijd. Het was natuurlijk lekker dat de boys die voorsprong al hadden genomen, dat maakt het toch lekkerder invallen dan als je er met een achterstand in moet en er druk op staat…”
“Toch wel een beetje zitten verbijten op de bank dat je niet in de basis stond?”
“Natuurlijk! Ik baalde enorm. Ik had graag negentig minuten gevoetbald en dan zit je dus op de bank. Dat is altijd balen. Maar ik blijf de concurrentie gewoon aangaan voor die basisplek.”
“Die concurrentie is hevig…”
“Jazeker! Niet alleen Tristen Kroeze is weer terug, maar ook Remco Helms heeft laten zien dat hij uitstekend daar als rechtsback uit de voeten kan. Maar ik ga gewoon knokken voor die basisplek!”

Arbiter Niels Felix

Zijn vorige wedstrijd op de Wolfskamer mondde uit in een gestaakt duel dat menig wenkbrauw deed fronsen. Vandaag zagen we echter een geheel andere arbiter: zelfverzekerd, gedecideerd en in mijn optiek foutloos fluitend.
“Je begon heel goed met duidelijk meteen je grenzen aan te geven bij die aanvoerder… Speelde daarin ook die vorige wedstrijd nog mee?”
“Nee, in mijn optiek is dit gewoon een geheel nieuwe wedstrijd. Wat hier in het verleden gebeurd is, daar is inmiddels al meer dan genoeg over gezegd en geschreven en in alle eerlijkheid heb ik daar niet zo heel veel behoefte meer aan om daar nog bij stil te staan. Nee, streep eronder en weer door!”
“Die streep heb je vandaag dan wat mij betreft duidelijk gezet. Ik  noemde je op een gegeven moment zelfs de beste man van het veld…”
“Dat is natuurlijk wel weer het andere uiterste! Dit kunnen ook hele lastige potjes voetbal zijn voor een arbiter. Ik moet echter een compliment naar de spelers toe maken dat ze zich deze wedstrijd voorbeeldig hebben gedragen. Ze deden waarvoor ze op dat veld staan en hebben mij mijn taak gewoon laten doen. Het was een combinatie van spelers en scheidsrechter.”
“Wat me aansprak in je leiding van vandaag, was het goede evenwicht dat je wist te vinden tussen voordeelregel, mannelijk voetbal en bijtijds ingrijpen waar het toch even fout ging…”
“Daar probeer je uiteraard altijd een mix in te vinden. Je wilt graag door laten spelen, maar je moet altijd alert zijn dat je daar niet te ver in doorslaat. Dat zal best een keer goed uitpakken en een ook wel een keer verkeerd uitpakken. Terugkijkend was er een aantal situaties kwam vandaag het voordeel er wél goed uit en dat geluk moet je uiteraard ook gewoon hebben als arbiter. Ook hier de complimenten aan de spelers. Je zag dat ik ze en public een paar keer waarschuwde. Daar kan je natuurlijk al met kaarten ingrijpen, maar als je dat dan even laat gaan en de spelers accepteren dat van beide zijden, dan kan je daar gewoon zaken mee voorkomen. Dat ging vandaag dus prima wat mij betreft – het wederzijds respect was heel hoog en dat maakt het voor een scheidsrechter heel makkelijk om de wedstrijd op deze manier te leiden. Ook die jongen die uitgleed en de bal met de hand meenam. Ik vond dat heel ongelukkig en gaf dus geen geel. Er was maar een enkeling die appelleerde voor geel en dat protest verstomde eigenlijk onmiddellijk: ik keek die knul even aan, die lachte en liep door. Dus het was daarmee al weer gesust. Ja, ik kijk met veel plezier op deze wedstrijd terug!”

Bron: Website SV Huizen

Klik hier voor de foto’s